Wil Rieken heeft als meisje van 9 jaar de oorlog meegemaakt. In de oorlogsjaren was haar vader banketbakker. Het gezin woonde achter de winkel aan de Utrechtseweg in Oosterbeek, niet ver van hotel Hartenstein. Het hotel, waar nu het Airborne Museum is gevestigd, was het hoofdkwartier van de parachutisten. Zij beleefde de spannende dagen van operatie Market Garden. Het gezin leefde in die dagen met de buren in de kelder van het huis, dat in de vuurlinie lag. Het huis wisselde meerdere keren van bezetter. De ene keer waren het de Duitsers en een andere keer de Britten. Ze werden door de Duitsers uit de kelder gejaagd want die wilden kijken of er Engelsen zaten. Een andere keer ging vader Rieken naar de woonkamer en zag drie Britten in de woonkamer die hun eenheid kwijt waren. Eén van hen was Harry Boardman die jaren na de oorlog Wil Rieken ontmoette aan aan haar zijn medailles gaf om te bewaren. Later gaf zij de medailles aan het Airborne Museum. Terwijl er nog Engelsen in Oosterbeek waren, moesten de inwoners op 23 september 1944 evacueren. Een Duitser haalde de familie Rieken uit de kelder. In hun tuin waren gesneuvelde Duitsers tegen een muur opgestapeld. Er lagen vier gesneuvelde Engelsen op de grond. Daar moesten ze overheen stappen. Ze zijn in de tuin begraven en liggen nu op de Airborne Begraafplaats. Er volgde een voettocht naar Beekbergen, waarna ze verder gingen naar Apeldoorn. Bij haar opa en oma in huis maakte ze een half jaar later de bevrijding mee. Het was een van de meest blijde dagen van haar leven. Op 3 juli 1945 keerde ze terug naar huis.